Aan de (bos)rand van landgoed de Essenburgh in Hierden ligt een kavel met een klein vakantiehuisje er op.
Dat gaat veranderen.
Ik geef hier vorm aan een duurzame gezinswoning. Een woning die past in de omgeving en past bij de vraagstukken die er liggen met betrekking tot gezondere keuzes in de bouw. De buitenkant en de binnenkant. Ik vertel er graag wat over:
Het langgerekte kavel wordt aan de ene kant begrensd door bospad en bosrand, aan de andere lange kant loopt het visueel weg over de velden. Bij de analyse in het schetsontwerp ontstaan er drie assen en drie plekken op het kavel. Het vrije veld, de hoek bij de vijfsprong in het bos en de hoek bij de bosrand en rode beuk op het kavel. Drie karakters die ik graag in het huis wil vangen.
Aanvankelijk vormt het plan zich daadwerkelijk als drie volumes, maar gaandeweg vereenvoudigt het volume zich tot een hoofdvolume en entree. Een verwijzing naar de eenvoudige (agrarische) bebouwing in de omgeving.
Na een uitgestelde binnenkomst in het entreegebouw kom je binnen in de woonkeuken en ontvouwt zich het uitzicht over het veld. De zitkamer is geschakeld aan de woonkeuken, maar richt zicht op het meer beschutte gedeelte van de kavel. Aan de andere kant bevindt zich de ‘study’, een ruimte die afgesloten kan worden (maar met open deuren meedoet met de totale binnenruimte). Deze ruimte richt zich op het andere zwaartepunt van de kavel en kan (in de toekomst) gebruikt worden als slaapkamer.
Op de wanden van de onderbouw zet ik de kap, met overstekken op de zuid- en westkant. Op die manier reguleert het bouwvolume zelf de hoeveelheid licht en warmte in zomer en winter. Nadat je de trap op bent geklommen kijk je nog een keer terug over het veld in de dakkapel. Het raam hier (met bewegend deel) speelt een belangrijke rol in de zomer om overtollige warmte snel af te voeren uit de bovenverdieping.
De bovenverdieping is een hoge hal met lange kastenwand en een vide naar beneden bij de keuken. In de slaapkamers kijk je naar de nok. Om de ruimteverdeling wat ‘slimmer’ te maken druk ik de noklijn uit het lood. Zo krijg je wat meer volume op de plek waar je dat graag hebt.
De optelsom van volumes en het verschuiven en vervormen ervan levert een eigenzinnig huis op. Ieder aanzicht is anders maar duidelijk leesbaar in de ruimtelijke context.
Het huis wordt gebouwd met CLT. Een materiaal dat ik heb omarmd na de bouw van de patiowoning in Almere. Het unieke gevoel van het interieur…het feit dat je ruwbouw je afbouw is..de bouwsnelheid en (schone) bouwplaats..allemaal te gek. De opdrachtgever heeft ambitie, we willen zoveel mogelijk hout inzetten bij de bouw. En de verscheidenheid aan materialen beperken. We bekleden de gevels daarom met verduurzaamd hout en het dak met ceder ‘shakes’.
En zo trekken we het huis langzaam van het papier de echte wereld in. Ik kan niet wachten..en houd u op de hoogte.